En nu verder.......
Door: Luz
Blijf op de hoogte en volg Luz
01 Februari 2017 | Peru, Iquitos
En nu verder……..
Zoals beschreven in “in memoriam” is er al een nieuwe directrice gekozen. Unaniem koos iedereen voor Lucy, de dochter van Gladis, die altijd zij aan zij met haar moeder heeft gewerkt, al van kleins af aan. Maar wat ’n zware taak in een zware tijd voor Lucy. Haar moeder, met wij zij samen in 1 huis woonde en haar zorgen deelde, is er niet meer en zij staat nu alleen voor de taak om haar zoontje op te voeden; het Rode Kruis alhier te managen en daarnaast te werken want net als haar moeder zal ook zij GEEN SALARIS of onkostenvergoeding (zelfs geen reiskosten) ontvangen. Hoe anders is het in Nederland en de rest van Europa.
Vele malen reeds heb ik geprobeerd in Nederland iets van hulp voor Iquitos voor elkaar te krijgen maar men weigert want Peru is geen 3e wereldland meer en bovendien zou ik mij tot het Rode Kruis Noord Amerika moeten wenden. Maar waarom doen het Rode Kruis Spanje en het Rode Kruis Duitsland dan wel projecten hier? Zoals nu met de overstromingen financiert Duitsland allerlei kosten om de getroffenen te helpen. En door het Rode Kruis Spanje wordt nu een project gefinancierd om geweld tegen vrouwen naar beneden te brengen en de vrouwen onafhankelijk te maken van de mannen d.m.v. informatie en onderwijs. In dit project zal ik als vrijwilliger gaan meedraaien. Ik zal er ongetwijfeld veel van leren. Als er een project is krijgen de vrijwilligers die meedoen een onkostenvergoeding van 20 soles per keer en co-ordinatoren van die projecten worden betaald, minimaal maar dat is tenminste iets.
Maar Nederland???? Waar is Nederland???? Hier in Iquitos is het echt het eind van de wereld. Ik weet werkelijk niet hoe ik het Rode Kruis Nederland duidelijk moet maken hoe de situatie hier is en dat er hard hulp nodig is. Zika, Malaria, Dengue en Chikungunya, op dit moment explosief door de stijgende rivieren en de daaruit voortvloeiende wateroverlast. Een project tegen Zika, Dengue, Malaria,Chikungunya gefinancierd door het Nederlandse Rode Kruis, een mooie droom, maar alle hulp uit Nederland gaat naar Afrika en het schiet maar niet op daar in Afrika.
Bueno pues…….. terug naar Rode Kruis Iquitos. Wat was Gladis trots op wat zij bereikt had met het auditorium! Het geld bij elkaar gesprokkeld met oude dingen verkopen die al jaren te wachten lagen in een opslagruimte, ijzer, hout, materialen die niet meer gebruikt werden, alles is verkocht en natuurlijk ook een groot deel uit eigen zak van Gladis gekomen. Maar het auditorium was daar. Vol plannen om te gaan verhuren voor vergaderingen e.d. en toen kwamen de buren. De ramen aan de zijkant en de achterkant mochten er niet zitten en hoe hard zijn die nodig in deze tropische vochtige junglestad??? Helaas, ze moesten dicht en nu is het er supervochtig en ongezond om er te zitten. Bij de verkiezing van de nieuwe directrice hebben we er gezeten met ventilators maar bijna niet uit te houden en zeer slecht voor de luchtwegen. Een airconditioning zou uitkomst brengen maar die kost hier zo’n 2000 soles ongeveer (400 euro). Ook moeten er nog toiletten gemaakt worden; cement en tegels zijn er, maar de toiletpotten en de wasbakken nog niet. Ook dat geld zou weer beetje bij beetje bij elkaar gesprokkeld moeten worden.
Zie het verschil op de fotoos. Eerst toen Gladis mij vol trots de zaal liet zien en 4 weken later na haar overlijden…… een zaal vol schimmel, triest!
Uiteraard hoop ik dat er iemand is die mijn blog leest en dat die persoon wel de mogelijkheid heeft om het Rode Kruis Nederland te interesseren om hier een project te gaan doen, of een som geld te doneren zodat het gebouw “Rode Kruis-waardig” eruit kan gaan zien en er een airco geinstalleerd kan worden.
Een mooie droom.
Warme groet,
Loes
Zoals beschreven in “in memoriam” is er al een nieuwe directrice gekozen. Unaniem koos iedereen voor Lucy, de dochter van Gladis, die altijd zij aan zij met haar moeder heeft gewerkt, al van kleins af aan. Maar wat ’n zware taak in een zware tijd voor Lucy. Haar moeder, met wij zij samen in 1 huis woonde en haar zorgen deelde, is er niet meer en zij staat nu alleen voor de taak om haar zoontje op te voeden; het Rode Kruis alhier te managen en daarnaast te werken want net als haar moeder zal ook zij GEEN SALARIS of onkostenvergoeding (zelfs geen reiskosten) ontvangen. Hoe anders is het in Nederland en de rest van Europa.
Vele malen reeds heb ik geprobeerd in Nederland iets van hulp voor Iquitos voor elkaar te krijgen maar men weigert want Peru is geen 3e wereldland meer en bovendien zou ik mij tot het Rode Kruis Noord Amerika moeten wenden. Maar waarom doen het Rode Kruis Spanje en het Rode Kruis Duitsland dan wel projecten hier? Zoals nu met de overstromingen financiert Duitsland allerlei kosten om de getroffenen te helpen. En door het Rode Kruis Spanje wordt nu een project gefinancierd om geweld tegen vrouwen naar beneden te brengen en de vrouwen onafhankelijk te maken van de mannen d.m.v. informatie en onderwijs. In dit project zal ik als vrijwilliger gaan meedraaien. Ik zal er ongetwijfeld veel van leren. Als er een project is krijgen de vrijwilligers die meedoen een onkostenvergoeding van 20 soles per keer en co-ordinatoren van die projecten worden betaald, minimaal maar dat is tenminste iets.
Maar Nederland???? Waar is Nederland???? Hier in Iquitos is het echt het eind van de wereld. Ik weet werkelijk niet hoe ik het Rode Kruis Nederland duidelijk moet maken hoe de situatie hier is en dat er hard hulp nodig is. Zika, Malaria, Dengue en Chikungunya, op dit moment explosief door de stijgende rivieren en de daaruit voortvloeiende wateroverlast. Een project tegen Zika, Dengue, Malaria,Chikungunya gefinancierd door het Nederlandse Rode Kruis, een mooie droom, maar alle hulp uit Nederland gaat naar Afrika en het schiet maar niet op daar in Afrika.
Bueno pues…….. terug naar Rode Kruis Iquitos. Wat was Gladis trots op wat zij bereikt had met het auditorium! Het geld bij elkaar gesprokkeld met oude dingen verkopen die al jaren te wachten lagen in een opslagruimte, ijzer, hout, materialen die niet meer gebruikt werden, alles is verkocht en natuurlijk ook een groot deel uit eigen zak van Gladis gekomen. Maar het auditorium was daar. Vol plannen om te gaan verhuren voor vergaderingen e.d. en toen kwamen de buren. De ramen aan de zijkant en de achterkant mochten er niet zitten en hoe hard zijn die nodig in deze tropische vochtige junglestad??? Helaas, ze moesten dicht en nu is het er supervochtig en ongezond om er te zitten. Bij de verkiezing van de nieuwe directrice hebben we er gezeten met ventilators maar bijna niet uit te houden en zeer slecht voor de luchtwegen. Een airconditioning zou uitkomst brengen maar die kost hier zo’n 2000 soles ongeveer (400 euro). Ook moeten er nog toiletten gemaakt worden; cement en tegels zijn er, maar de toiletpotten en de wasbakken nog niet. Ook dat geld zou weer beetje bij beetje bij elkaar gesprokkeld moeten worden.
Zie het verschil op de fotoos. Eerst toen Gladis mij vol trots de zaal liet zien en 4 weken later na haar overlijden…… een zaal vol schimmel, triest!
Uiteraard hoop ik dat er iemand is die mijn blog leest en dat die persoon wel de mogelijkheid heeft om het Rode Kruis Nederland te interesseren om hier een project te gaan doen, of een som geld te doneren zodat het gebouw “Rode Kruis-waardig” eruit kan gaan zien en er een airco geinstalleerd kan worden.
Een mooie droom.
Warme groet,
Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
